Jak rozmawiać z nastoletnimi pacjentami/ uczniami o seksualności?

Jestem absolwentem Wydziału Psychologii Uniwersytetu Humanistycznospołecznego SWPS (specjalizacja psychologia kliniczna i zdrowia) oraz ukończyłem studia podyplomowe z seksuologii klinicznej pod kierownictwem prof. dr hab. med. Lwa Starowicza. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Poznawczej i Behawioralnej oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego.

Stale aktualizuję i poszerzam swoją wiedzę, jestem w trakcie zdobywania certyfikacji psychoterapeuty poznawczo-behawioralnego, jestem certyfikowanym trenerem umiejętności społecznych I i II stopnia.

Jestem psychologiem praktykiem, to o czym mówię poparte jest doświadczeniem zdobytym w gabinecie psychologicznym, które odznacza się dobrą współpracą z pacjentami i ich rodzinami.

W zakresie moich zainteresowań i praktyki leży terapia indywidualna, terapia par oraz terapia grupowa. Skupiam się przede wszystkim na pracy z osobami z zaburzeniami lękowymi i ADHD, dużą grupę moich pacjentów stanowią osoby w spektrum autyzmu, a także osoby, w których rodzinach obecne są osoby neuroróżnorodne. Największe doświadczenie w pracy z osobami w spektrum dało mi życie – wśród moich bliskich występuje ASD, stąd wiem jak wygląda meltdown, znam specyficzne poczucie humoru ASów oraz potrafię komunikować się w sposób zrozumiały dla osoby nieneurotypowej.

Chętnie przekazuję swoją wiedzę i doświadczenie moim pacjentom oraz ich rodzinom, do których staram się dotrzeć stosując język dostosowany do potrzeb, a nie naukowe slogany – sposób komunikacji buduje zaufanie, które jest wg mnie fundamentem w prowadzeniu terapii.

Z racji na swoje doświadczenie zawodowe (pracowałem w Szpitalu Ginekologiczno-Położniczym „Inflancka”) bliskie są mi problemy pacjentek starających się o potomstwo, ciężarnych, w połogu oraz par po stracie.

Pracuję z pacjentami z ChAD, schizofrenią, zaburzeniami psychicznymi o charakterze urojeniowym.  Sytuacje, z którymi mialem do czynienia podczas służby w zakładzie penitencjarnym nauczyły mnie reagować w chwilach kryzysowych – nie jest mi obca  interwencja u pacjenta w psychozie, z myślami i tendencjami samobójczymi, myślami rezygnacyjnymi.

Właściwie skoordynowana opieka zespołowa nad pacjentem jest dla mnie niezwykle ważna