Symptomatologia, diagnoza nozologiczna zaburzeń i chorób psychicznych, zaburzeń rozwoju, zaburzeń emocjonalnych i behawioralnych wieku rozwojowego na przestrzeni poszczególnych faz rozwojowych (wg ICD, DSM, DC).
Mechanizmy i przyczyny powstawania zaburzeń i chorób psychicznych, zaburzeń rozwoju, zaburzeń emocjonalnych i behawioralnych wieku rozwojowego.
Zasady leczenia zaburzeń i chorób psychicznych, zaburzeń rozwoju, zaburzeń emocjonalnych i behawioralnych wieku rozwojowego.
Podstawy farmakoterapii w zaburzeniach psychicznych wieku rozwojowego.
Organizacja lecznictwa psychiatrycznego dla dzieci i młodzieży.
Kwalifikacja do leczenia psychiatrycznego, w tym z użyciem psychoterapii ze szczególnym uwzględnieniem psychoterapii psychodynamicznej, poznawczo-behawioralnej oraz systemowej.
Wybrane elementy wiedzy o osobowości i rozwoju człowieka w cyklu życia, czynniki kształtujące rozwój człowieka i osobowości.
Zagadnienia etyczne w psychoterapii.
Zagadnienia prawne w psychoterapii.
Czynniki socjokulturowe w psychoterapii.
Diagnoza psychologiczna i neuropsychologiczna z ukierunkowaniem na wykorzystanie w planowaniu psychoterapii dzieci i młodzieży.
Psychoterapia indywidualna, grupowa, rodzinna – kryteria wyboru metody i formy w leczeniu dorosłych, dzieci i młodzieży.
Specyfika prowadzenia psychoterapii pacjentów w wieku rozwojowym.
Wykaz umiejętności praktycznych w zakresie nabytej wiedzy:
Oczekuje się, że po ukończeniu kursu osoba specjalizująca się będzie posiadała:
Umiejętność definiowania, rozpoznawania i różnicowania objawów zaburzeń psychicznych wieku rozwojowego , osobowości i zachowania.
Umiejętność prowadzenia rozpoznania klinicznego we współpracy z psychiatrą dzieci i młodzieży.
Umiejętność samodzielnego konstruowania i sprawdzania hipotez diagnostycznych
Umiejętność interpretacji i integracji uzyskanych informacji.
Umiejętność odniesienia wyników badań diagnostycznych do celów i postawionych wcześniej hipotez.
Umiejętność przekazu wyników diagnozy członkom zespołu terapeutycznego, a także członkom rodziny.
Umiejętność rozpoznawania czynników ryzyka nieprawidłowego rozwoju i kształtowania się osobowości.
Uzyskanie wiedzy na temat zasad etycznych i prawnych pracy psychoterapeuty, zasad etycznych obowiązujących w danym podejściu psychoterapeutycznym, potencjalnych problemów etycznych i prawnych.
Uzyskanie wiedzy na temat wpływu środowiska na powstawanie zaburzeń zdrowia oraz na przebieg i trwałość wyników psychoterapii.
Uzyskanie wiedzy o celach diagnostycznych badań psychologicznych i neuropsychologicznych oraz poznanie zasad interpretacji wyników testów standaryzowanych.
Umiejętność wykorzystania wyników badań psychologicznych i neuropsychologicznych w planowaniu psychoterapii psychodynamicznej lub poznawczo-behawioralnej lub systemowej dzieci i młodzieży.
Uzyskanie wiedzy na temat diagnozy psychologicznej i neuropsychologicznej pod kątem możliwości stosowania danego podejścia psychoterapeutycznego.
Umiejętność doboru metody i formy w leczeniu dzieci i młodzieży (psychoterapia indywidualna, grupowa, rodzinna).
Znajomość specyficznych problemów związanych z prowadzeniem psychoterapii pacjentów w wieku rozwojowym.
Znajomość zasad dobrej praktyki oraz praktyki opartej na dowodach, rozwój świadomości metodologicznej umożliwiającej pracę badawczą w dziedzinie psychoterapii klinicznej, w tym psychoterapii dzieci i młodzieży.
Umiejętność wskazania adekwatnych metod postępowania z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb chorego oraz wiedzy o wskazaniach do farmakoterapii i działaniu najczęściej stosowanych leków.