Uogólnione zaburzenia lękowe charakteryzuje stała obecność lęku, niezależna od okoliczności zewnętrznych, tzw. „lęk wolnopłynący”.
Typowe cechy zaburzenia dotyczą:
- nadmiarowego zamartwiania się różnymi aspektami życia codziennego dotyczącymi szkoły, rodziny, zdrowia itp.,
- uczucia rozdrażnienia, nerwowości, wzmożonego napięcia mięśniowego, problemów ze snem, problemów z koncentracją uwagi,
- objawy muszą być obecne przez większość dni i utrzymywać się kilka miesięcy.
Dziecko z uogólnionymi zaburzeniami lękowymi może mieć trudność z precyzyjnym dookreśleniem źródła lęku czy obaw. Często odczucie lęku określane jest jako „rozlane” poczucie, że w niedalekiej przyszłości może wydarzyć się coś złego, jednak bez możliwości konkretnego dookreślenia, czego dotyczy poczucie zagrożenia. Charakterystyczne jest poczucie braku kontroli i wpływu na lęk, niemożność samouspokojenia, czasem towarzyszy temu poczucie pustki. Ważnym objawem w obrazie klinicznym są skargi i objawy somatyczne związane z np. ciągłym poczuciem zmęczenia, znużenia, apatii. Dziecko może być postrzegane jako „leniwe” lub odwrotnie reagować nadmierną pobudliwością i rozdrażnieniem. Sam lęk i związane z nim objawy powodują istotne kliniczne cierpienie oraz upośledzenie w funkcjonowaniu społecznym, a także prowadzą do rezygnacji z przynoszących wcześniej satysfakcję czynności czy aktywności.
