Na ile przed daną wizytą należy informować? Czy to powinno być tuż przed wizytą  – odbieram dziecko z przedszkola, ze szkoły i wtedy mu mówię: „nie jedziemy do domu, tylko jedziemy do specjalisty zajmującego się zdrowiem psychicznym”? Czy też może dziecko należy uprzedzać na kilka tygodni przed?

To zależy od wieku dziecka, od tego czy np. samo poprosiło o umówienie takiej wizyty oraz od tego jak rodzic przewiduje, że dziecko może zareagować na taką informację. Tutaj bardzo istotną kwestię będzie odgrywało też to, w jakiej fazie rozwoju znajduje się dziecko, tak aby informacja o wizycie była dostosowana do jego możliwości rozumienia pojęć abstrakcyjnych.

Mówi się, że superwizja to swego rodzaju terapia terapii. Czy zgadza się Pani z takim stwierdzeniem? W jakimś zakresie na pewno, choć z drugiej strony wydaje się być ono nieco zawężające pojęcie superwizji. Warto wspomnieć, że zjawisko superwizji występuje nie tylko w psychoterapii, ale również w biznesie, w coachingu. Superwizja jest spojrzeniem z metapoziomu, niejako „z góry”, na to co się dzieje w jakimś procesie.

Dane z 2022 roku dotyczące liczby prób samobójczych są zatrważające – ponad 2000  prób, 150 zakończonych śmiercią dziecka. Czy to są rzeczywiste dane, czy może są jednak niedoszacowane? Czy na przestrzeni lat liczba samobójstw rośnie? Stale przewija się pandemia, jako czynnik wpływający na liczbę prób samobójczych.  Czyli izolacja,  stały dostęp do internetu, do komputera dla dzieci, które dotychczas z tego komputera aż tak bardzo nie korzystały. Co jeszcze pandemia tak złego wniosła, że próby samobójcze się nasiliły?

Czym  jest zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne u dzieci? Nie ma znaczenia czy zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne występuje u dzieci, czy u dorosłych, ponieważ każdorazowo ma ono podobny charakter. A sięgając do źródeł, to warto pamiętać, że kiedyś zaburzenie to nazywano  nerwicą natręctw.