2 kwietnia to Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Został on ustanowiony w 2008 r. Jego celem jest propagowanie wiedzy na temat autyzmu i zwiększenie świadomości społecznej oraz zwrócenie uwagi na potrzebę większej empatii i tolerancji dla odmiennych możliwości i potrzeb osób ze spektrum autyzmu. W Światowym Dniu Świadomości Autyzmu wiele budynków w Polsce zostało podświetlonych na niebiesko i różowo. To wyraz solidarności z osobami z autyzmem i ich rodzinami.
Zaburzenia ze spektrum autyzmu to grupa zróżnicowanych zaburzeń neurorozwojowych. Objawy powinny występować od wczesnego dzieciństwa, chociaż nie muszą być w pełni wyrażone i zauważone. Niekiedy trudności pacjenta stają się wyraźne dopiero w późniejszych latach, np. w czasie kontaktu z rówieśnikami w przedszkolu lub w okresie rozwoju myślenia abstrakcyjnego. Pojawiające się problemy ograniczają lub pogarszają codzienne funkcjonowanie pacjenta. Zaburzenia ze spektrum autyzmu stanowią szeroką gamę trudności w zależności od poziomu rozwoju mowy, rozwoju intelektualnego, a nawet płci, które wpływają na poziom wymaganego wsparcia.
Wspólnym mianownikiem są:
- ograniczone wykorzystanie kontaktu wzrokowego, gestów, ekspresji twarzy, pozycji ciała w relacjach,
- ograniczone zainteresowanie kontaktem społecznym lub nieadekwatne zachowania,
- trudności ze zrozumieniem, które zachowanie jest odpowiednie w określonej sytuacji, a w innej już nie,
- brak zdolności wykorzystania języka w relacjach (ograniczone rozumienie metafor, żartów czy ironii),
- brak zainteresowania przeżyciami innych, co utrudnia nawiązanie i podtrzymanie relacji i daje wrażenie braku empatii,
- stereotypowe i powtarzalne zachowania obejmują: proste motoryczne stereotypie (np. machanie rękoma), powtarzalne używanie przedmiotów (np. kręcenie monetami) lub powtarzalną mowę (np. echolalia, stereotypowe użycie słów),
- wybiórcze zainteresowania,
- opór przed zmianą otoczenia.
Rozpoznanie ASD przeprowadzane jest przez lekarza psychiatrę współpracującego z psychologiem. Działania diagnostyczne obejmują: wywiad z rodzicami, obserwację dziecka, przeprowadzenie wysokospecjalistycznej testowej diagnostyki psychologicznej.
Leczenie opiera się na oddziaływaniach terapeutycznych, których celem jest poprawa funkcjonowania dziecka, a przez to: obniżenie nasilenia objawów osiowych, zwiększenie samodzielności pacjenta. Oddziaływania terapeutyczne uzależnione są od wieku dziecka, głębokości deficytów funkcjonowania, obejmują: psychoedukację rodziców, warsztaty dla rodziców, Treningi Umiejętności Społecznych (TUS), terapię logopedyczną (w zależności od potrzeb pacjenta), stymulację rozwoju w zakresie: funkcjonowania społecznego, komunikacji, rozwijania teorii umysłu, rozszerzania sposobów radzenia sobie ze stresem. Wspólnymi elementami modyfikacji behawioralnych i środowiskowych jest dostosowanie wymagań i przystosowanie otoczenia do możliwości dziecka.
Zespół specjalistów Centrum CBT zajmuje się stabilizacją funkcjonowania psychicznego dzieci i młodzieży od ponad 20 lat. Zapraszamy do kontaktu z naszymi placówkami!
