Dystymia jest zaburzeniem, które wpływa na wielość sfer życia osoby. Niski nastrój, brak energii i trudności w codziennych czynnościach mogą prowadzić do utraty zainteresowań, pogorszenia relacji interpersonalnych i obniżenia jakości życia. Osoby z dystymią mogą również doświadczać trudności w pracy lub w szkole ze względu na trudności w koncentracji i brak motywacji.
Niestety, dystymia jest często niediagnozowana lub pomijana, ponieważ jej objawy mogą być uważane za typowe dla osobowości pesymistycznej lub wynikające z trudności życiowych. Jednak ważne jest, aby zrozumieć, że dystymia to realne zaburzenie psychiczne, które wymaga odpowiedniego leczenia i wsparcia.
Jakie są objawy dystymii?
Objawy dystymii utrzymują się przez wiele lat, czasem nawet przez większość życia, i są przyczyną ogólnego złego samopoczucia i osłabienia. Osoby cierpiące na dystymię doświadczają okresów, czasem dni lub tygodni, w których czują się całkowicie dobrze. Jednak większość czasu odczuwają przygnębienie, zmęczenie, trudność w podejmowaniu wysiłku i brak przyjemności. Są zniechęcone, mogą mieć problemy ze snem, ale zazwyczaj są w stanie poradzić sobie z codziennymi obowiązkami. Obraz kliniczny dystymii przypomina opisy depresji nerwicowej. Początek objawów najczęściej występuje w młodym wieku. Aby postawić diagnozę, objawy muszą utrzymywać się przez co najmniej 2 lata. Do głównych objawów należą:
- Zmniejszenie energii lub aktywności
- Bezsenność lub nadmierne zmęczenie
- Niska wiara we własne umiejętności i poczucie nieprzystosowania
- Trudności w koncentracji
- Skłonność do płaczliwości
- Utrata zainteresowania i radości z seksu oraz innych czynności, które zwykle sprawiają przyjemność.
- Poczucie bezradności lub niepokoju.
- Widoczne trudności w radzeniu sobie z codziennymi obowiązkami.
- Pesymistyczne spojrzenie na przyszłość lub rozpamiętywanie przeszłości.
- Wycofanie społeczne.
Dystymia a depresja
Dystymia jest chronicznym zaburzeniem nastroju, charakteryzującym się zmiennym nasileniem objawów, jednak zazwyczaj nie osiąga takiego stopnia, który uzasadniałby rozpoznanie epizodu depresyjnego według klasyfikacji ICD-10.
Depresja jest stanem chorobowym charakteryzującym się nasilonym i przewlekłym obniżeniem nastroju, utratą zainteresowania i przyjemnością, zaburzeniami snu, apetytem, energią i poziomem aktywności. Osoby z depresją mogą również doświadczać uczuć bezwartościowości, nadmiernego poczucia winy, trudności w koncentracji i myśleniu, a także myśli samobójcze. Epizody depresji mogą mieć różne nasilenie i mogą trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy.
Dystymia natomiast jest utrwalonym zaburzeniem nastroju, które trwa przez dłuższy okres czasu – zazwyczaj co najmniej 2 lata. Objawy dystymii są mniej nasilone niż w przypadku depresji, ale są obecne przez większość czasu. Osoby z dystymią mogą odczuwać przygnębienie, zmęczenie, trudności w czerpaniu przyjemności z życia i mają niską samoocenę, ale są w stanie funkcjonować i wykonywać codzienne obowiązki.
Innym istotnym różnicującym czynnikiem jest czas trwania objawów. W przypadku depresji, epizody występują przez ograniczony czas, a między nimi mogą występować okresy remisji. Dystymia natomiast charakteryzuje się trwającymi długotrwale objawami, które mogą być mniej nasilone, ale są bardziej stabilne i trwają przez długi czas.
Warto również zauważyć, że dystymia i depresja mogą współwystępować u niektórych osób. Osoby cierpiące na dystymię mogą doświadczać epizodów depresji o większym nasileniu. W takim przypadku mówi się o podwójnym rozpoznaniu.
Leczenie dystymii
Leczenie dystymii może obejmować psychoterapię indywidualną lub grupową, farmakoterapię lub kombinację obu tych metod. Terapia poznawczo-behawioralna może pomóc osobom z dystymią w identyfikowaniu i zmienianiu negatywnych myśli i zachowań, które przyczyniają się do ich niskiego nastroju. W niektórych przypadkach, gdy objawy są szczególnie nasilone, lekarz może zalecić stosowanie leków przeciwdepresyjnych.
Podsumowanie
Dystymia to poważne zaburzenie nastroju, które może znacznie wpływać na jakość życia jednostki. Ważne jest, aby szukać pomocy u wykwalifikowanych specjalistów, jeśli doświadczasz chronicznego przygnębienia, zmęczenia i trudności w funkcjonowaniu codziennym. Zrozumienie, że dystymia to realne i dające się leczyć zaburzenie, może otworzyć drogę do poprawy samopoczucia i odzyskania jakości życia.
