Dla rozpoznania zaburzenia afektywnego dwubiegunowego koniczne jest wystąpienie jednego lub więcej epizodów maniakalnych lub mieszanych (depresyjno-maniakalnych).
Epizod maniakalny to stan wzmożonego nastroju i napędu psychoruchowego, charakteryzujący się euforią, drażliwością lub ekspansywnością oraz zwiększoną aktywnością lub subiektywnym doświadczeniem zwiększonej energii, trwający co najmniej jeden tydzień, chyba że zostanie skrócony przez interwencję farmakologiczną. Epizodowi towarzyszą inne charakterystyczne objawy, takie jak wielomówność, przyśpieszenie myślenia do gonitwy myśli, podwyższona samoocena, zmniejszona potrzeba snu, nadmierna rozpraszalność uwagi, impulsywne lub lekkomyślne zachowanie oraz szybkie zmiany pomiędzy różnymi stanami nastroju (tj. chwiejność nastroju).
Epizod mieszany charakteryzuje się obecnością kilku wyraźnych objawów maniakalnych i kilku wyraźnych objawów depresyjnych, zgodnych z objawami obserwowanymi w epizodach maniakalnych i depresyjnych, które występują jednocześnie lub bardzo szybko naprzemiennie (z dnia na dzień lub w ciągu tego samego dnia).
Objawy muszą obejmować zmieniony nastrój odpowiadający epizodowi maniakalnemu i/lub depresyjnemu (tj. nastrój depresyjny, dysforyczny, euforyczny lub ekspansywny) i występować przez większość dnia, prawie codziennie, przez okres co najmniej 2 tygodni, chyba że zostanie skrócony przez interwencję leczniczą. Chociaż diagnozę można postawić na podstawie wystąpienia pojedynczego epizodu maniakalnego lub mieszanego, zwykle epizody maniakalne lub mieszane występują na przemian z epizodami depresyjnymi.
W przypadku podejrzenia zaburzeń afektywnych dwubiegunowych dziecko należy skierować na pilną konsultację psychiatryczną.
Farmakoterapia zaburzeń afektywnych dwubiegunowych powinna być prowadzona zgodnie ze standardami opierającymi się na aktualnej wiedzy medycznej.
