Zaburzenie adaptacyjne stanowi nieprzystosowawczą reakcję na stresor psychospołeczny lub wiele stresorów (np. rozwód opiekunów, choroba lub niepełnosprawność, problemy społeczno-ekonomiczne, konflikty w domu lub szkole), które zwykle pojawiają się w ciągu 1 miesiąca od wystąpienia stresu. Charakteryzuje się nadmiernym zaabsorbowaniem stresorem i jego konsekwencjami, w tym nadmiernym zamartwianiem się, nawracającymi i niepokojącymi myślami o trudnej sytuacji lub ciągłym rozmyślaniem o jego skutkach, co powoduje znaczne upośledzenie funkcjonowania w sferach życia osobistego, rodzinnego, edukacji lub innych ważnych obszarach. Zdarzenia stresowe mogą obejmować zarówno zdarzenia traumatyczne, takie jak narażenie na rzeczywistą lub zagrożoną śmierć, jak i nietraumatyczne zdarzenia stresowe.
Objawy mogą się pogorszyć wraz z przypominaniem sobie o stresie, co skutkuje unikaniem bodźców, myśli, uczuć lub dyskusji z nim związanych. Dodatkowe objawy psychologiczne zaburzeń adaptacyjnych mogą obejmować objawy depresyjne lub lękowe, a także impulsywne zachowania, takie jak spożywanie alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych.
Objawy zaburzeń przystosowawczych zwykle ustępują po usunięciu stresora, zapewnieniu odpowiedniego wsparcia lub gdy osoba dotknięta chorobą rozwinie dodatkowe mechanizmy lub strategie radzenia sobie. Intensywność i czas trwania zaburzenia adaptacyjnego jest bardzo zróżnicowana.
